محب الرحمن « خطیبي  » 

کاشکی

کاشکی می هیڅ تاته کتلی نه وای
دزړه امید به می نیمګړی نه وای
دزړګی وینی به می ولی څښلی؟
که می په تا زړګی بایللی نه وای

په ځان قبول خو می دوزخ کړی اوو
کله می تا باندی نظر ولګید
ځما دزړه جام خو ټوټی ټوتی شو
دمینی تیغ می په ټټر ولګید

اوس به آزاده له زندان څخه وم
چی می په زلفو سر تړلی نه وای
دزړګی وینی به می ولی څښلی
که می په تا زړګی بایللی نه وای

اوس به می لاس ستا په گريوان كي پروت اوو
دواړه به مست ، خیال د هجران به نه اوو
څه به کینه وه اوس یو بل ته زمونږ
مینه به کلکه وه پښیمان به نه اوو

اوس به نفرت او دا غمونه نه ول
که تا نفرت نه عشق وژلی نه وای
دزړګی وینی به می ولی څښلی
که می په تا زړګی بایللی نه وای

خیردی محب تاته کینه نه لری
ته هم کړه ورکه خپل کینه له ځانه
خیر دی پخلا شو پښیمانی به نه وی
ځـــــکه پوهیږو دواړه یو پښیمانه

ناست به دی څنګ ته وم هجران به نه وو
که تا له ځانه خپل شړلی نه وای
ده زړګی وینی به می ولی څښلی
که می په تا زړګی بایللی نه وای

****
محب الرحمن « خطیبي »