غـــزلی  بارتبــــاط  مــرگ

با استقبال از  استاد عبدالکریم  تمنای  « هروی »  و عبدالکبیر  « فر خاری »

 

از  مرگ نیست  هیچ کسی را امان  او

برزنده  ایکه در بدن ِ اوست  جـــان او

 

این سنت خداست  مسلط  به  کائینـات

بر هر چه در زمین ُبَود و ، آسمان او

 

هر نفس زنده ای بچشد  مزۀ اجــل

وقتیکه پوره  شد همگی آب ونان او

 

امر  ممات وزندگی  انـدر ید خداست

کس را َ نَبــُــود قـــدرت  این و ، نــه  آن او

 

حضرت خدای بنده نمود است  دروجود

اندر جهان کــــه هست درآن امــتحــان او

 

هر کس به حکم کار وعمل  مورد سـوال

گیرد ، چرا که  نـَــفس او  اندر رهــان او

 

امر خدا به بنده بود  کار نیک  وخیر

تا از عذاب  سخت بــدارد امــان او

 

آنکس  که  کار نیک ورا بیشتر بود

باشد نجـــات ومغفرت حق از آن او

 

وانکس  که کفر وظلم و جنایت نموده است

پــاداش دیـــده  تا که بگـــردد  عیــــان او

 

فرعون  وبوش وهتلر و  یا برژنف همه

دیده جــــزای خود ، چه زخرد وکــــلان او

 

در کارگاه  حضرت حق عــدل استوار

بنگر تودر زمین همــه، یا  آسمان او

 

ای تیره  قلب ، وتیره نظر،تیره  فکر بین

این نظـم  خالق است  که بدارد ضمان او

 

بر ملحدان  واهل فساد   زمین بدان

باشد حرام  نعمت  وفضل  جـنـــان او

 

آن  بدسگال  زشت  خصال و سیه درون

درراه  جهــــل وگمرهی  باشـد روان او

 

بر فکر اهل دین وشرف ُسخره میکند

آنر اکه نیست  هیـــچ ادب ، از لســان او

 

دوزخ برای مــردم بدکار  وتیـــره دل

خواهد  چشید   آتش  وگرز وسنان او

 

دین دار  و نیک کار بود  منزلش بهشت

این وعدۀ خداست ، به جنت  مــکان او

 

آنرا که دین  وخــدمت  نوع بشر بود

ثبت است بر جریــدۀ عـــالـم نشـان او

 

از کارمومنان همه کس شاد وخرم است

چـون فصل نو بهــار که نبیند خــزان او

اندر  زمین  تو تربت  او جستجو مکن

درسینه های مردم نیکـــــو ُسکان  او

 

هر دشمن خدا ورســـول  دشمن بــــشر

کوتـــــاه ُبـَود دورۀ کــــار وزمــــان او

 

از تره کی  که دین ووطن پایمــال کـرد

بالشت  چسان گذاشت امین بر دهان او؟

 

راه  نفس زصوب دهن بسته  شد بر او

ر وحش  کشیده شد ،  زبین  دو ران او

 

دیدی تو ظلم وکشتن  وویرانی  امـــین

آخر امـــــــان ندید  ، بــه دارلا مــان او

 

سکهای روس پاره  وصد تکه اش نمود

خـــوردند آنچنان که نماند استخـــوان او

 

ببرک که روس را چو همان بندۀ نبـــود

بر شوری  کلمه بخـواندش   زبـان او

 

با انکه   رانده شد  زدرگاه  گرباچف

اما نـــکرد ترک کـلمــــــه بشـــــان او

 

دربندگی   به روس  وخیانت به ملک مرد

او از جهــــان برفت  وهـــمه  دودمــان او

 

آخر نجیب روس صفت  آن عـــدو خلق

از کشته پشته ساخت ،  بیش از توان او

 

آن نانجیب که خلق  بزندان همی فگـند

بردار شد سرش بهمان  ریسمـــان او

 

دیدی که خـون ناحــــق مظلوم وبینـــوا

جانش چنان گرفت که بر آمد فغـان او

 

این دار ، فانی است  وهــم  دار انتقام

کار در مــلا  اگر  بشود یا نهــــان او

 

بیند جزای کار  خودش را «عزیز»  من

هر نیک کار وبد عملش ،  آن چنـــان او

پــایان

 

روز سه شنبه 23 قوس سال 1389

برابر 2010-12-14

مطابق به :   هشتم محرم الحرام  سال 1432  هجری قمری

hmaazizi@yahoo.co.uk