حـــلا وت ایمــــان
کسیــکه بر درِ شیطـــان
سرش خمیده بـُــَود
کجا ؟ بــــه قـُرب
الهی دلش
رسیــده بــُـــَود؟
زچشم بوالهوسان ، کو
نظـر بغــیر خــداست
گمــان مدار
که اشــکِ مُحبتی چکیـده
بــُـــَود
کسیکه تیر خــدنـگ هــوا به قلــبش خـــورد
بــدانکه
مرغ دلــش ازقـفــــس پریــــده بـُــَود
به چشم ودیدۀ سر میتوان همـــی دیــــدن
هــزار حلـقـــۀ دام هر طرف تنیــــــده
بـُـــَود
زدام شهوت وشیطان وشیخ وشـــاه زمــان
مــوفق است
کسی ، زان همـه رهیده بــُـَود
حدیث عشق
ومحبت ز بسمـلان می پرس !
نـــــه
زانکه قصــــه وافســانه ای شنیده
بود
کسیکه رشتـۀ وصلش فقط به حضرت اوست
زهر چـه غــیر تعــلق بـه آن ، بریـده بَُـَو د
نظر بـــــه دیدۀ دل میتـــوان نمـــود
آنــجـــا
نه قیر گونه دلی کو ، ورا
نـــه ، دیـــده بـُـــَـود
چو مـرغ دل
به رهِ حضر تش رهــا ســازی
رود به قرب رحمتش آنجـــا و آرمیـــــده بُــَود
ز آن عشیق
بیامــوز وفــا و همــراهــــی
چو بشنود سخنش
، او به سر دویده بــُــَود
«عزیز » مـــن سخــن اهــل
دل شنــو دائـــم
که آن حــــــلاوت ایــمـان بــدل چشیده بــُـــَود
پـایــــا ن
محمد عزیز « عزیزی »
روز سه شنبه ساعت 12:20 - لـــنـــدن
2010-11-02 میلادی
برابر به : 11 عقرب سال 1389 شمسی
مطابق به 25 ذی القعده سال 1431 هجری قمری
hmaazizi@yahoo.co.uk
