 |
نوشته : محمد عزیز
« عـزیزی » تاریخ نشر : ۲۷ اکتوبر ۲۰۱۱ میلادی
|
سخن گفتن با خــدا در
حالت تنهـــائی
پرواز بسوی بالا
خوش آنکه شبی زجمله تنهــا بشوی
از خود برهی بی ســـر وبی پــا بشوی
از دائرۀ هستی یِ این کـــــون ومکـــان
پـــــرواز کنــــــی بســوی بالا بشــــوی
خلوتگـــۀ راز
کیفِ دگر است سخن به خلوتگـــۀ راز
گفتن برِ دوست ، کو بـُــَود بنــده نــــواز
از شـــوقِ جواب دوست ،پر بگشــائی
بر اوج
فلک ازین جهان، نمــائی پرواز
اِتجـــاه قلب
وقتی تو سخن به حضرتش می گوئی
باید زجهـــان تو دست خود بر شوئی
چــون دست نیــازِخــود ببـــا لا داری
قلبت نرود به هر طـــرف
یا سوئی
سخن گفتن با خــدا
آنگــاه ، که کلام حق بخواند انسان !
با خالق خود سخن بگوید می
دان !
چون نیک نظر کنی سخن گفتن او
با حضرت حق بُـَود ز راهِ قـــــر آن
آداب سخن گفتن با خدا | هر وقت که کلام رب همی خوانی تو | | با خالــقِ خود سخن همـــی رانی
تــو | | آداب سخن زدن ، بیـــاموز نخـــست! | | در َمحضــــرِ ذات پاکِ سُبـــحــانی تو |
قرآن روشنی بخش دلـهــا
بگشای تو مصحفِ الهـــی هر روز
وز پــر توِ آن نور بدل می افــروز
وانگـــاه که دلت از آن نور گرفت
تو قــطرۀ از بحر معــــارف ، آموز *********
محمد عزیز« عزیزی »
پنج شنبه
ساعت 07:54
پنجم میزان سال 1390 هجری شمسی
مطابق به 29 ذی القعده سال 1432 هجری قمری
وبرابر به : 2011-10-27
hmaazizi@yahoo.co.uk
|
